MPaR'10 - artykuł nr 21
Znaczenie Senatu w polskim systemie legislacyjnym – przestrzenny model teoriogrowy
Robert Golański
Streszczenie:
W pracy Znaczenie Senatu w polskim systemie legislacyjnym ? przestrzenny model teoriogrowy (R.Golański) rozpatrywany jest model grupowego podejmowania decyzji, w którym homogeniczne partie muszą dokonać wyboru określonej polityki w systemie stylizowanym na polski system parlamentarny. W izbie niższej każda z partii może zgłosić propozycję projektu odpowiadającą rzeczywistej pozycji zajmowanej przez daną partię lub (strategicznie) powstrzymać się od jej zgłoszenia. Jedna z partii ma charakter dominujący - może utworzyć koalicję większościową z każdą z pozostałych partii oraz kontroluje stanowisko marszałka izby niższej, który decyduje o kolejności poddawania projektów pod głosowanie. Partie wyłaniają zwycięski projekt, głosując strategicznie za lub przeciw rozpatrywanej propozycji. Projekt trafia następnie do izby wyższej, której preferencje odpowiadają preferencjom partii dominującej, a która może przedstawić projekt konkurencyjny - w takim przypadku projekt trafia z powrotem do izby niższej, gdzie jest przez nią ponownie rozpatrywany. Do rozwiązania gry zastosowano pojęcie równowagi doskonałej i rozwiązywalności przez dominację. Celem pracy jest zbadanie wpływu istnienia Senatu na przyjmowane projekty. W pracy przedstawiono przykład ilustrujący, że gdy nie istnieje zwycięzca w sensie Condorceta, to dla partii dominującej niekorzystne może być kontrolowanie stanowiska marszałka (inne partie mogą się wówczas strategicznie powstrzymać od zgłaszania określonych projektów). Pokazano również, że w grze, w której Senat pełni rolę legislacyjną wynik może być inny niż w grze, w której projekt przyjmowany jest przez parlament jednoizbowy.
Nota bibliograficzna:
Robert Golański. (2010). Znaczenie Senatu w polskim systemie legislacyjnym – przestrzenny model teoriogrowy . W: Tadeusz Trzaskalik (red.), Modelowanie Preferencji a Ryzyko '10. Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, s. 277-290
